KOHA PER TE SHPREHUR MIRENJOHJE

Nga: Robert J. Tamasy

MANNA E SE HENES

Shërbim për Komunitetin e

Biznesmenëve të Krishterë

30 Nëntor, 2009

Si pa e kuptuar edhe ky vit po i afrohet fundit. Javën që sapo kaloi njerëzit në disa pjesë të botës festuan Ditën e Falënderimeve, ditë e cila lajmëron afrimin e Krishtlindjeve. Por para se të hyjmë në atmosferën plotë gjallëri të Krishtlindjeve të shekullit të 21-të, mirë do të ishte që të ndaleshim për një çast dhe të sillnim ndër mend gjithçka për të cilën duhet të jemi mirënjohës.

Ndoshta ti mund të jesh ndonjë prej atyre që ngrejnë pyetjen, “Mirënjohës? E për çfarë?”. Ndoshta gjatë këtij viti ti ke humbur punën ose të është prishur biznesi. Mbase ke bërë si ke bërë për të siguruar ndonjë të ardhur, por përgjithësisht ke parë se si vlera e investimit tënd profesional është pakësuar dukshëm etj.

Disa ekspertë të ekonomisë thonë se kriza e arriti kulmin e vet dhe tani do të fillojë rimëkëmbja, por ky është ngushëllim i pakët për ata që janë pa punë ose me punëra të pasigurta. Aq më pak vlen ky ngushëllim para faturave të taksave dhe tatimeve. Prandaj, për disa njerëz është krejt logjike pyetja, “Mirënjohës? E për çfarë?”

Por ka diçka. Nëse ty t’u dha mundësia ta marrësh këtë Manna të së Hënës nëpërmjet kompjuterit, atëherë ta dish se je shumë përpara miliona njerëzve të cilët jetojnë në këtë botë pa pasur mundësinë për të përfituar asgjë nga teknologjia moderne. Po qe se nuk je i shtruar në spital për të rimarrë veten pas ndonjë operacioni apo sëmundjeje të rëndë, atëherë ti je shumë më me fat se sa mijëra burra gra e fëmijë që dergjen të pashpresë. Fakti që ti po e lexon këtë material nëpërmjet eimalit tregon se ti je në avantazh në raport me të verbrit që nuk shohin fare.

Këtë nuk e them për te ulur vlerën e sfidave dhe betejave qe i është dashur te përballojë në jetë gjithsecili prej nesh. E them vetëm në funksion të krijimit të një këndvështrimi tjetër, nëpërmjet të cilit nuk fokusohemi tek gjërat që na mungojnë, por mësojmë të njohim dhe vlerësojmë të mirat dhe bekimet që kemi. Bibla jep shumë ide mbi atë se si mund të jemi mirënjohës edhe kur ndodhemi në vështirësi:

Tregoje mirënjohjen nëpërmjet punës. Puna është pjesë e rëndësishme e jetës dhe afirmim i njeriut si pjesë e komunitetit. Pavarësisht aftësive dhe talenteve tona, secili prej nesh mund të japë kontribute të rëndësishme për shoqërinë nëpërmjet punës se vet. “Dhe çdo gjë që të bëni, me fjalë a me vepra, ta bëni në emër të Zotit Jezus, duke falenderuar nëpërmjet tij Perëndinë Atë” (Kolosianeve 3:17).

Shpreh mirënjohjen edhe për vështirësitë. Shpesh mësimet më të rëndësishme në jetë ne i marrim nëpërmjet vështirësive dhe fatkeqësive që kalojmë. Fakt është se më shumë mësojmë nga dështimet se sa nga sukseset tona. “Jo vetëm kaq, por lumturohemi edhe në vështirësitë duke e ditur se vuajtjet prodhojnë durimin, durimi përvojën dhe përvoja shpresën” (Romakëve 5:3-4).

Ofro mirënjohje pavarësisht nga rrethanat e tua personale. Të besosh në një Zot që nuk të duket i largët, por i interesuar personalisht dhe i përfshirë brenda secilit prej nesh, kërkon të kesh bindjen se ai kontrollon edhe aspektet më të imta të jetës tënde, qofshin ato të mira ose edhe jo aq të mira. “Dhe ne e dimë se gjerat bashkëveprojnë më mirë për ata që e duan Perëndinë, për ata që janë thirrur sipas qëllimit të Tij” (Romakëve 8:28). “…duke falënderuar vazhdimisht për gjithçka Perëndinë, Atin, në emër të Zotit tonë Jezu Krisht. (Efesianeve 5:20).

Nëse ky vit ka qenë ndër me te begatshmit e jetës tënde, ti duhet të jesh mirënjohës për këtë. Edhe sikur ai të ketë qenë i vështirë, përsëri besimi tek Zoti të jep sigurinë se Ai nuk të ka harruar dhe se e ka një plan për jetën tënde.

Reflektim/ Diskutim/ Pyetje

1. Duke i hedhur një vështrim pas, këtij viti, a ndjehesh mirënjohës? Pse, ose pse jo?
2. Cilat kanë qenë sfidat më të mëdha të këtij viti për ty? Cilët kanë qenë momentet më të gëzuar dhe burimet e lumturisë?
3. A ke menduar ndonjëherë se si i përdor ti talentet, aftësitë dhe përvojat e tua të punës ose jetësore për të shprehur mirënjohje. Shpjegoje përgjigjen.
4. Si është e mundur që Zoti arrin të bëjë më të mirën për ata që e duan Atë, sidomos në rrethana kur njerëzit vuajnë? A të vjen ndërmend ndonjë rast kur ti personalisht je ndjerë mirënjohës në retrospektive për diçka?

SHENIM: Nëse e ke Biblën dhe kërkon të dish më shumë në lidhje me këtë temë, drejtoju pasazheve si më poshtë:

Psalme 7:17, 9:1-2, 69:30-31; Jeremia 29:11-13; Danieli 2:23; Efesianeve 2:10; Filipianeve 4:19

TE VESH NE DYSHIM BESNIKERINE E ZOTIT !?

Nga: Jim Mathis

MANNA E SE HENES

Shërbim për Komunitetin e

Biznesmenëve të Krishterë

23 Nëntor, 2009

A të ka pushtuar ndonjëherë mendimi se ti ke qenë shumë besnik dhe i bindur ndaj Zotit por Ai, për kushedi se çfarë arsyeje, nuk të ka shpërblyer si duhet? Unë kam qenë i pushtuar nga ky mendim për vite të tëra. Lutesha dhe përpiqesha të kryeja misionin që unë besoja se Zoti më kishte ngarkuar, por frytet e mundimit tim nuk ishin ato që prisja. Shumë mundim për shumë pak shpërblim.

Një ditë, kur shqetësimet e mija po ia tregoja sime shoqeje, ajo më tha që të ulesha e të hidhja në letër disa nga mënyrat nëpërmjet të cilave Zoti na ishte treguar mirënjohës për gjatë 10 viteve të fundit. Ajo më sugjeroi që të bëja një listë të gjërave që i kishim pasur jashtë kontrollit, por që Zoti na i kishte zgjidhur nëpërmjet pranisë së Tij në jetën tonë.

Ndërsa lista ime përfundoi me dhjetë pika, vura re diçka: nëntë nga pikat e shënuara kishin të bënin me njerëzit dhe marrëdhëniet me ta. Shumica e shembujve që vërtetonin se si Zoti kishte qenë i pranishëm në jetën time, kishin të bënin me njerëzit që Ai m’i kishte prezantuar në mënyrë krejt të papritur. Mënyrat kishin qenë nga më të ndryshmet. Ai më kishte njohur me njerëz që do të më ndihmonin për zgjidhjen e problemeve, më kishte sjellë njerëz që do të me këshillonin e të më mësonin pikërisht atëherë kur unë kisha nevojë.

Për shembull, gjithmonë kam pasur dëshirë të këndoj, por kur e provoja nuk merrja asnjë inkurajim nga të tjerët. Me sa duket nuk isha fort i aftë për këtë punë. Një ditë ime shoqe më sugjeroi që të merrja një mësues për vokalin. Disa ditë më vonë rashë në kontakt me një ish këngëtare të njohur. Pa e zgjatur e pyeta nëse jepte mësime kantoje. Një jave më vonë fillova kursin. Ajo ishte mësuese e shkëlqyer dhe tani, mbas tre vjetësh, nuk e kam më problem që të këndoj para publikut dhe madje të korr edhe duartrokitje. Zoti më solli në jetë personin e duhur pikërisht për të më plotësuar dëshirën e zemrës.

Gjatë shtatë viteve që mbaja një kafene, njerëzit më pyesnin shpesh se si kisha mundur të gjeja një personel kaq të mirë. Me ndershmëri më duhej të thosha se Zoti më kishte sjellë në derë njerëzit e duhur në kohën e duhur. Unë nuk do kisha qenë i aftë për të vendosur krejt vetë për njerëzit që mora në punë.

Edhe të tjerë shembuj të viteve të fundit kishin të bënin po me faktin që Zoti me kishte sjellë në jetë njerëz në kohën që ata më janë dashur. Bëj pjesë në një bandë muzikore që i komunikon publikut mesazhe biblike. Zoti e ka sajuar këtë kombinim talentesh muzikore tamam në kohën e duhur për karrierën e gjithsecilit në mënyrë që Ai të lavdërohet.

Tek Mateu 6:19-21, Jezusi ka thënë, "Do not store up for yourselves treasures on earth, where moth and rust destroy, and where thieves break in and steal. But store up for yourselves treasures in heaven, where moth and rust do not destroy, and where thieves do not break in and steal. For where your treasure is, there your heart will be also.” Unë besoj përfundimisht se “thesaret në parajsë” janë marrëdhëniet tona me njerëzit, miqësitë dhe gjithçka bëjmë për tu lidhur me ata që kemi pranë me dashurinë e Jezu Krishtit.

Në çdo rast ankesat e mija ndaj Zotit kanë pasur të bënin me çështje materiale, me gjëra që unë e dija se ishin të përkohshme – thesaret në tokë. Por Ai merret me gjëra të përjetshme si njerëzit, marrëdhëniet me ta dhe me të vërtetën.

Prioritet e Zotit janë njerëzit. Për Atë gjërat materiale janë të dorës së dytë. Unë e dija që Zoti kujdeset për të na i plotësuar nevojat tona e,megjithatë, prisja që të shpërblehesha me lukse – kjo ma solli dëshpërimin. Tani, kur shoh listën e gjatë me njerëz të mrekullueshëm në jetën time, vihem në siklet për faktin që ndonjëherë më ka shkuar mendja të vë në dyshim besnikërinë e Zotit ndaj meje.

Reflektim/ Diskutim/ Pyetje

1. Qofsh besimtar i devotshëm, besimtar i ri apo edhe skeptik ndaj Zotit, çfarë mendon për idenë se Zoti na qëndron besnik në shkëmbim të bindjes tonë ndaj Tij?
2. A ke ndjerë ndonjëherë, ashtu si Xhim Mathis, se Zoti duhet të të shpërblejë për veprimet që bën sipas mësimeve të Biblës?
3. Në qoftë se ulesh e bën një inventar të gjërave pozitive që të kanë ndodhur në jetë, por që nuk vareshin nga ty, si të del ky inventar? A mendon se për këtë ka merita Zoti? Pse, ose pse jo?
4. A e ndjehesh ndonjëherë fajtor për “grumbullim thesaresh në tokë” në vend që ato “t’i grumbullosh në qiell”, siç na mëson Jezusi? Shpjegoje përgjigjen tënde.

SHENIM: Nëse ke dëshirë të lexosh dhe të diskutosh për pasazhe të tjera të Biblës që lidhen me këtë temë, shiko si më poshtë:

Psalme 37:4-5; Fjalët e Urta 16:3,9, 24:4; Jeremia 29:11; Mateu 6:25-34

NXITIMI SJELL VARFERINE

Nga: Rick Boxx

MANNA E SE HENES

Shërbim për Komunitetin e Krishterë

16 Nëntor, 2009

A të ka ndodhur që ndonjë shitës malli nga ata me përvojë të të bëjë presion që ti tija blesh patjetër mallin duke u përpjekur të të mbushi mendjen se, po nuk e bleve, ke humbur një gjë shumë të madhe? Këtë ndjesi jam duke provuar edhe unë teksa dëgjoj se si nga të gjitha anët e botës ofrohen strategji të ndryshme për të përballuar dhe lehtësuar sëmundjen që ka pllakosur ekonominë globale.

Kemi parë qeveritarë që ushtrojnë presion mbi ligjbërësit vendas që këta të fundit të mbështesin planet e tyre rimëkëmbëse. Shpesh këtyre planeve u mungojnë detajet e hapave konkrete që duhen ndërmarrë, por liderët ngulin këmbë në presionet e tyre që këto plane të pranohen doemos – dhe madje sa më shpejt, aq më mirë.

Në çdo rast justifikimi tingëllon pak a shumë kështu: “ Ky është i vetmi plan i mundshëm dhe, po nuk e ligjëruam atë në parlament brenda javës, do behët kiameti.” Fatkeqësisht kjo lloj përqasjeje bazohet tek ankthi dhe frika e të gjithëve dhe aspak tek një arsyetim i urtë dhe i kujdesshëm.

Në kohëra dhe në forma të ndryshme të gjithë kemi përjetuar raste të tilla si p.sh. bërjen e një investimi të nxituar për shkak të rrethanave të caktuara imponuese, veprim ky për të cilin më vonë jemi penduar keqas. Ky mund të ketë qenë për blerjen e një shtëpie, të një prone, të një makine ose edhe duke hyrë në ortakëri biznesi apo duke bërë një përkushtim financiar të caktuar.

Në të tilla raste unë përpiqem t’i përmbahem një parimi i cili është sprovuar mirë për saktësinë e tij: “Veprimi i nxituar është receta e dështimit”. E mira e do që, kur nuk ke kohë për të reflektuar siç duhet mbi një vendim të rëndësishëm, të heqësh dorë fare nga oferta që të bëhet. Më ka dalë më mirë kur kam humbur mundësinë për fitim për shkak se kam mbivlerësuar kujdesin për shmangien e rreziqeve se sa kur kam vepruar nën presion nga i cili mund të pësoja ndonjë humbje të pariparueshme.

Në Testamentin e Vjetër të Biblës, Fjalët e Urta 21:5 na mësojnë: "Synimet e njeriut të kujdesshëm çojnë me siguri në bollëk, por ai që ngutet do të bjerë me siguri në varfëri". Shpesh punët paraqiten të ngatërruara dhe, në disa raste, të mos vepruarit shpejt mbart rreziqet e veta, por unë mendoj se rreziqet janë shumë më të mëdha kur në ndërmarrim një veprim të pamenduar mirë më parë si për anët e veta pozitive ashtu edhe për ato negative.

Prandaj, kur ndodhesh përballë vendimesh të rëndësishme, mos iu nënshtro presioneve dhe mos vepro me nxitim sepse ka rrezik që të pendohesh më vonë. Shikoje gjithçka me qetësi dhe arsyeto për aq kohë sa të duhet.

Bibla gjithashtu na mëson se: “Pa një udhëheqje të urtë populli bie, por ai gjen shpëtim në numrin e madh të këshilltarëve” (Fjalët e Urta 11:14). Këtu fjala është për rreziqet që mbartin veprimet e nxituara kur nuk gjejmë kohën për të vrarë mendjen e për t’u këshilluar paraprakisht.

Për çdo kompani, e cila mund të ketë bërë përpara si pasojë e ndonjë vendimi apo veprimi të shpejtë e të pa menduar gjatë, ka dhjetëra – madje qindra kompani të tjera – të cilat janë shpartalluar krejtësisht për shkak të vendimeve të nxituara.

Bëj ç’është e mundur që të mos jesh një prej tyre!

Reflektim/Diskutim/ Pyetje

1. Si të duken përpjekjet e nxituara të qeveritarëve për zgjidhjen e problemeve të krizës? A të janë dukur të menduar mirë planet e ofruar prej tyre?
2. Kujto rastin kur ke marrë një vendim të shpejtë në lidhje me punën ose jetën personale. Cili ka qenë rezultati? Po të kishe pasur më shumë kohë për t’u menduar, a do e kishe marrë atë vendim? Shpjegoje përgjigjen.
3. Çfarë hapash duhen ndërmarrë që të shmangësh vendime e veprime të nxituara për të cilët më vonë mund të pendohesh?
4. A je dakord me thënien e Biblës se vendimet e nxituara çojnë në varfëri dhe se rruga drejt fitores dhe suksesit kalon nga këshillimi i mirë dhe udhëheqja e duhur? Pse je dakord, ose pse nuk je?

Shënim: Po të kesh Biblën dhe do të dëshiroje të lexoje më shumë për këtë temë, shiko pasazhet e mëposhtme:

NXITIMI SJELL VARFERINE

Nga: Rick Boxx

MANNA E SE HENES

Shërbim për Komunitetin e Krishterë

16 Nëntor, 2009

A të ka ndodhur që ndonjë shitës malli nga ata me përvojë të të bëjë presion që ti tija blesh patjetër mallin duke u përpjekur të të mbushi mendjen se, po nuk e bleve, ke humbur një gjë shumë të madhe? Këtë ndjesi jam duke provuar edhe unë teksa dëgjoj se si nga të gjitha anët e botës ofrohen strategji të ndryshme për të përballuar dhe lehtësuar sëmundjen që ka pllakosur ekonominë globale.

Kemi parë qeveritarë që ushtrojnë presion mbi ligjbërësit vendas që këta të fundit të mbështesin planet e tyre rimëkëmbëse. Shpesh këtyre planeve u mungojnë detajet e hapave konkrete që duhen ndërmarrë, por liderët ngulin këmbë në presionet e tyre që këto plane të pranohen doemos – dhe madje sa më shpejt, aq më mirë.

Në çdo rast justifikimi tingëllon pak a shumë kështu: “ Ky është i vetmi plan i mundshëm dhe, po nuk e ligjëruam atë në parlament brenda javës, do behët kiameti.” Fatkeqësisht kjo lloj përqasjeje bazohet tek ankthi dhe frika e të gjithëve dhe aspak tek një arsyetim i urtë dhe i kujdesshëm.

Në kohëra dhe në forma të ndryshme të gjithë kemi përjetuar raste të tilla si p.sh. bërjen e një investimi të nxituar për shkak të rrethanave të caktuara imponuese, veprim ky për të cilin më vonë jemi penduar keqas. Ky mund të ketë qenë për blerjen e një shtëpie, të një prone, të një makine ose edhe duke hyrë në ortakëri biznesi apo duke bërë një përkushtim financiar të caktuar.

Në të tilla raste unë përpiqem t’i përmbahem një parimi i cili është sprovuar mirë për saktësinë e tij: “Veprimi i nxituar është receta e dështimit”. E mira e do që, kur nuk ke kohë për të reflektuar siç duhet mbi një vendim të rëndësishëm, të heqësh dorë fare nga oferta që të bëhet. Më ka dalë më mirë kur kam humbur mundësinë për fitim për shkak se kam mbivlerësuar kujdesin për shmangien e rreziqeve se sa kur kam vepruar nën presion nga i cili mund të pësoja ndonjë humbje të pariparueshme.

Në Testamentin e Vjetër të Biblës, Fjalët e Urta 21:5 na mësojnë: "Synimet e njeriut të kujdesshëm çojnë me siguri në bollëk, por ai që ngutet do të bjerë me siguri në varfëri". Shpesh punët paraqiten të ngatërruara dhe, në disa raste, të mos vepruarit shpejt mbart rreziqet e veta, por unë mendoj se rreziqet janë shumë më të mëdha kur në ndërmarrim një veprim të pamenduar mirë më parë si për anët e veta pozitive ashtu edhe për ato negative.

Prandaj, kur ndodhesh përballë vendimesh të rëndësishme, mos iu nënshtro presioneve dhe mos vepro me nxitim sepse ka rrezik që të pendohesh më vonë. Shikoje gjithçka me qetësi dhe arsyeto për aq kohë sa të duhet.

Bibla gjithashtu na mëson se: “Pa një udhëheqje të urtë populli bie, por ai gjen shpëtim në numrin e madh të këshilltarëve” (Fjalët e Urta 11:14). Këtu fjala është për rreziqet që mbartin veprimet e nxituara kur nuk gjejmë kohën për të vrarë mendjen e për t’u këshilluar paraprakisht.

Për çdo kompani, e cila mund të ketë bërë përpara si pasojë e ndonjë vendimi apo veprimi të shpejtë e të pa menduar gjatë, ka dhjetëra – madje qindra kompani të tjera – të cilat janë shpartalluar krejtësisht për shkak të vendimeve të nxituara.

Bëj ç’është e mundur që të mos jesh një prej tyre!

Reflektim/Diskutim/ Pyetje

1. Si të duken përpjekjet e nxituara të qeveritarëve për zgjidhjen e problemeve të krizës? A të janë dukur të menduar mirë planet e ofruar prej tyre?
2. Kujto rastin kur ke marrë një vendim të shpejtë në lidhje me punën ose jetën personale. Cili ka qenë rezultati? Po të kishe pasur më shumë kohë për t’u menduar, a do e kishe marrë atë vendim? Shpjegoje përgjigjen.
3. Çfarë hapash duhen ndërmarrë që të shmangësh vendime e veprime të nxituara për të cilët më vonë mund të pendohesh?
4. A je dakord me thënien e Biblës se vendimet e nxituara çojnë në varfëri dhe se rruga drejt fitores dhe suksesit kalon nga këshillimi i mirë dhe udhëheqja e duhur? Pse je dakord, ose pse nuk je?

Shënim: Po të kesh Biblën dhe do të dëshiroje të lexoje më shumë për këtë temë, shiko pasazhet e mëposhtme:

DY (OSE ME SHUME) VLEJNE ME MIRE SE NJE

Nga: Robert J. Tamasy

MANNA E SE HENES

Shërbim për Komunitetin e Krishterë

09 Nëntor, 2009

Bashkë me nipin tim deshëm të bënim ca punime në shtëpi, të cilat në fillim na u dukën të lehta, por dolën se qenë të vështira për t’u kryer po të mos kishim qenë dy veta. Nipi im ia thoshte për punë mekanike dhe mund ta kishte bërë gjithçka edhe vetëm fare, por ndihmesa ime bëri që punimet të mbaronin shumë më shpejt. Për sa më takon mua, pak më vjen dorës për punë të tilla dhe, pa prezencën dhe dijenitë e Davidit, do ta kisha humbur fare toruan.

Gjatë karrierës time profesionale ky fenomen më është përsëritur vazhdimisht. Duke qenë botues i një reviste, merresha me grumbullimin e lajmeve e shkrimeve dhe me redaktimin e tyre. Kishte të tjerë njerëz që siguronin fotografitë, bënin marketingun, faqosnin gazetën, e shpërndanin atë tek lexuesit dhe merreshin me financën.

Si botues i revistës isha përgjegjës për përmbajtjen në tërësi, por edhe shkruaja diçka vetë. Shumë të tjerë kontribuonin me artikuj dhe foto, dikush bënte ilustrimet, një grup dizajnerësh bashkonte përfundimisht gjithçka për të nxjerrë një produkt sa më tërheqës, asistenti im administrativ përqendrohej në detaje dhe, më në fund, një tipograf merrte lëndën e parë për ta shtypur e lidhur në formë reviste. Shumë herë, kur e shikoja revistën për se pari, nuk me rrihej pa thënë me vete, “E tera është më e madhe se sa shuma e pjesëve.”

Po ta mendosh këtë thënie, del se ajo vlen edhe në vendin ku punon. Ti mund të kesh përgjegjësitë e tua të veçanta, por janë të shumtë ata që, në një mënyrë ose në një tjetër, kontribuojnë për arritjen e rezultatit përfundimtar të dëshiruar. Bibla e shpreh këtë me fjalë të thjeshta: “Dy vlejnë më mirë se një i vetëm, sepse kanë një shpërblim më të mirë për mundimin e tyre. Në fakt, nëse rrezohen, njeri ngre tjetrin, por mjerë ai që rrezohet dhe s’ka njeri ta ngrejë. Në rast se dikush mund të mposhtë atë që është vetëm, dy veta mund t’i qëndrojnë. Një litar tresh nuk këputet kaq shpejt” (Predikuesit 4:9-12).

Ka një fjalë që e përcakton këtë: Sinergji. Ajo i referohet forcave plotësuese, kombinimit të aftësive, talenteve dhe përvojave të disa njerëzve për arritjen e një qëllimi të përbashkët. Shumë shpesh bota e biznesit fokusohet tek individët “yje” të cilët shquhen mbi të tjerët për sa i takon performancës së tyre. E megjithatë, edhe njerëzit më të aftë e të talentuar kanë nevojë për mbështetje administrative të llojeve të ndryshme. Ja disa përfitime të tjera nga puna kolektive të paraqitura ne Bibël:

Ne mprehim njëri-tjetrin. Ashtu si thika që mprehet me anë të gurit edhe ne mprihemi nga ndërveprimi me njëri-tjetrin, pavarësisht se ndonjëherë kjo mund të shkaktojë fërkime dhe konflikte. “Hekuri mpreh hekurin, kështu një njeri mpreh tjetrin” (Fjalët e Urta 27:17).

Ne ndajmë ngarkesën midis njëri-tjetrit. Kur punon i vetëm, detyrat dhe përgjegjësit të duken të papërballueshme. Duke punuar me të tjerë ngarkesa lehtësohet dhe bëhet më e menaxhueshme. “Mbani barrën e njëri-tjetrit dhe kështu përmbushni ligjin e Krishtit” (Galatasve 6:2).

Ne i ngremë moralin njëri-tjetrit. Puna kolektive ka vlera të mëdha emocionale dhe psikologjike – solidaritet, ndjenjë përfaqësimi – por edhe avantazhe fizike. “Dhe le të kujdesemi për njëri-tjetrin, për t’u nxitur për dashuri dhe për vepra të mira, pa hequr dorë nga të mbledhurit tonë, sikurse kanë zakon disa, por të nxisim njëri-tjetrin...” (Hebrejve 10:24-25).

Ne shtyjmë në të njëjtin drejtim. Idealja është kur punojmë me njerëz me të cilët ndajmë të njëjtën përgjegjësi për misionin, të njëjtin vizion dhe të njëjtat vlera. “Mos u bëni bashkë me jobesimtarët, sepse ç’lidhje ka drejtësia me paudhësinë? Dhe çfarë të përbashkët ka drita me errësirën?” (2 Korintasve 6:14).

Reflektim/ Diskutim/ Pyetje

1. Shumicën e rasteve punon kolektivisht apo i vetëm? Si do të dëshiroje të punoje?
2. Mendo për një punë të cilën nuk do ta kishe përfunduar dot i vetëm. Kush të ndihmoi dhe cili ishte kontributi konkret që ai dha?
3. Si reagon ndaj njerëzve që nuk e pranojnë ndihmën kur iu ofrohet? A beson se shprehja “dy janë me mire se një” vlen gjithmonë? Pse, ose pse jo?
4. Cilat nga avantazhet e punës kolektive që është përmendur në këtë ese është më domethënës për ty. A mund të përmendësh edhe ndonjë avantazh tjetër.

SHENIM: Nëse e ke Biblën dhe do të dëshiroje të shikoje disa pasazhe të tjera lidhur me këtë temë, referohu si më poshtë:

Fjalët e Urta 11:14,15:22, 19:20, 20:18; Mateu 11:30; Galatianeve 6:1-6; Hebrejve 12:1

TE PERBALLOSH LIGESHTIMIN – Pjesa e 2-të

Nga: Rick Warren

MANNA E SE HENES

Shërbim për Komunitetin e Krishterë

Nëntor 02, 2009

Muajin e kaluar shkrova mbi një fenomen që herë pas here na prek të gjithëve: Dekurajimin (Ligështimin). Këtë muaj do të desha t’i rikthehesha këtij fenomeni, por nga një këndvështrim disi i ndryshëm.

Shumë gjëra na bëjnë të dekurajohemi dhe na pengojnë që ne të kryejmë misionet tona në jetë. Për vite me radhë kam vrarë mendjen të gjej nëse armiku ynë më i keq është tendenca për t’i shtyrë punët pafundësisht apo dekurajimi përfundimtar. Nëse Djalli nuk arrin dot të na bëjë që të shtyjmë pafundësisht plotësimin e detyrave tona misionare, atëherë ai do të përpiqet që ne të heqim dorë krejt prej tyre.

Në Bibël, apostulli Pal na këshillon që të veprojmë kështu përballë dekurajimit: “Le të mos ligështohemi duke bërë të mirën, sepse, po të mos ligështohemi do të korrim bekimin në kohën e duhur”(Galatasve 6:9, New Living Translation)

A ndjehesh ndonjëherë i lodhur duke bërë të mirën? Mendoj se të gjithë e provojmë këtë ndjesi. Nganjëherë duket më e kollajshme të bësh gjëra që konsiderohen si të gabuara se sa gjëra që konsiderohen si të drejta. Kur ligështohemi bëhemi te padobishëm. Kur ndjehemi të dekurajuar shpesh fillojmë të veprojmë edhe kundër fatit tonë.

Kur ndjehem i ligështuar them me vete, “Kjo s’bëhet.” Pra them pikërisht të kundërtën e asaj që duhet të them në të vërtetë, se: “ Zoti mund ta bëjë këtë sepse Ai ka thënë…”

Bëji këto pyetje vetes:

• Si e përballoj dështimin?
• Kur gjërat nuk ecin siç do të dëshiroja unë, a nervozohem?
• Kur gjërat nuk ecin siç do të dëshiroja unë, a dëshpërohem?
• Kur gjërat nuk ecin siç do të dëshiroja unë, a filloj të ankohem?
• A jam në gjendje ta çoj deri në fund atë që kam nisur?
• Si paraqitem unë? Jam apo s’jam këmbëngulës?

Më lejoni t’ju jap një këshillë: Nëse ndjehesh i ligështuar e i dekurajuar, mos u dorëzo pa luftë. Asgjë me vlerë nuk arrihet pa përpjekje dhe këmbëngulje.

Kur artisti fillon të gdhende një skulpture, atij i duhet ta godasë gurin mijëra herë. Ai nuk mendon se me një të goditur të vetme të daltës me çekiç, pjesët e tepërta të gurit do të bien përdhe dhe skulptura do të shfaqet menjëherë në formën e saj të përkryer. Ai vazhdon të godasë e të godasë duke hequr vazhdimisht pjesët e gurit që pengojnë shfaqjen e skulpturës sipas imazhit që ai e ka ndërtuar në mendjen e tij.

Kështu është edhe në jetë. Asgjë nuk vjen lehtë. Njeriu i qepet një qëllimi, e ndjek atë pa pushim derisa dalëngadalë jeta e tij shndërrohet në një kryevepër të hirit të Perëndisë. Tek Efesianëve 2:10 thuhet: “Sepse jemi vepra e Perëndisë, e krijuar në Krishtin Jezus për të bërë vepra të mira, për të cilat Perëndia na ka përgatitur qysh më parë”.

Fakti është se njerëzit e mëdhenj nuk janë gjë tjetër veçse njerëz të zakonshëm të pajisur me një forcë të madhe këmbëngulëse. Njerëzit e mëdhenj nuk dinë se si hiqet dorë prej diçkaje. Ata nuk i dorëzohen kurrë ligështimit.

Reflektim/Diskutim/ Pyetje

1. A ndodhesh aktualisht ti ose ndokush pranë teje para vështirësish? Cila prej tyre po të çon më shumë në ligështim?
2. Dr. Warren thotë se ligështimi shpesh na bën që t’ju shmangemi rrethanave që e kanë shkaktuar atë, madje duke bërë edhe veprime që shkojnë në kundërshtim me bindjet tona të drejta. A të ka ndodhur ty kjo? Shpjegoje përgjigjen.
3. A mendon se këmbëngulja dhe mosdorëzimi ndihmojnë në tejkalimin e ligështimit? Si?
4. Çfarë mendon për pohimin se teksa ti e përball ligështimin duke këmbëngulur në qëllimin tënd, “dalëngadalë jeta jote shndërrohet në një kryevepër të hirit të Perëndisë”?

SHENIM: Nëse e ke Biblën, mund të lexosh edhe disa pasazhe të tjerë në lidhje me këtë temë:

Mateu 6:25-34, 11:28-30; 1 Korintasve 15:58; Filipianeve 3:12-14; Hebrejve 10:24-25